Yazarak anlatacağım bu notlar, ancak sayfasının dışına taşan ve dolayısıyla biçimlendirilmiş yollardan sapan adımlarla anlam kazanıyor. Kullanılmış yollardan yamaçlara doğru kaçarcasına ilerlerken belli belirsiz bıraktığım izler bütüncül birer cümle olmadan kendi simgelerini üretiyor. Ses monogramlarından oluşan ve dinleyerek okunan bir kütüphane oluşumu. Patikaların son bulduğu yerlerden geri dönmeksizin devam; çalılar ve geniş yaprakların sürtünme sesleri, kuşların göğsündeki ses kutularından çıkan sololara bir Hammond fonu yaratıyor. Orman kendini kışa hazırlıyor şimdilik baharı çoktan geçtik, henüz yaz. Zihnimde Mondo Drag'ın Death in Spring ses heykelinin girişi yankılanıyor. Güneşin titrettiği o ufuk görüntülerine milyonlarca yaprak gölgesi eşlik ediyor. Yapraklar ki yaklaşan kar kristallerinin vekilidir. Benzersizliklerine zamanı ekleyerek kılıktan kılığa, renkten renge girerek böylece her biri kendi ifadelerini değiştirerek kendi şiirlerini yazmakta. Toprağa uzanıp çimenleri dinliyorum. Yerden ateşvari sıcaklıklar yükselirken, kanatlıların Syrinx sololarına bu şiirlerin kafiyelerinin karıştığını duyuyorum. Bütün bu soloların dinginliği ile biriktirdiklerim şimdiden rüzgârlı günler için fermente sürecine giriyor. Derinlerde, köklerde ihtişamlı güçlerin minör soloları zonkluyor.
