Kendini yongalayan bir baharın yağlı boya tuvalinin içinde akıyoruz,
burada cümlelerle tarif edemeyeceğimi biliyorum.
O yüzden melek kanatlarına benzeyen sayısız zerrelerin yağışında gördüğüm imgeleri ve duyduğum soloları buraya kelime karmaşası halinde boca etmekten başka çarem yok.
Üç ay süren gebelik süresinde, göğsünden çiçekler fışkıran bir doğum sancısının hikayesine benzetmek, sadece serüvenin girizgahına epigraf olurdu.
Öyle büyük bir kuvvetin azametinin uç veren kelebek kanadı nezaketi,
erikler, incirler, feromon kervanlarının yolları, gevşemiş sinir haritasını detaylandırıyor.
Güneşin uzanan fotonlarına kar kristali silüetler düşüren bir bahar ki;
sonradan anlatılsa, şimdiki gibi beceriksizce tasvirlenecek bir gergeftir.
Aynı açılardan yaklaşan güneş, milyonlarca anlamıyla gölgeler edinirken yonga yonga ilerliyorum, ne bulursam iştahla uzun seyrine dalıyorum. Rüzgarlar, tuvalin üzerinde bütün sanat akımlarının fırçalarını uçuşturuyor. Derinlerde atan nabzın sesi, dallarda ince ince zonklayan zarif görüntülere dönüşüyor.
Yol boyunca kar kristallerin izleriyle bezeli mor sümbüllü alaca dağların patikalarında, bütün canlıların heybeleri mühürleniyor. Polen taşıyan bir hamal gibiyim, yoruldukça dinçleşen.
Aynı açılardan yaklaşan güneş, milyonlarca anlamıyla gölgeler edinirken yonga yonga ilerliyorum, ne bulursam iştahla uzun seyrine dalıyorum. Rüzgarlar, tuvalin üzerinde bütün sanat akımlarının fırçalarını uçuşturuyor. Derinlerde atan nabzın sesi, dallarda ince ince zonklayan zarif görüntülere dönüşüyor.
Yol boyunca kar kristallerin izleriyle bezeli mor sümbüllü alaca dağların patikalarında, bütün canlıların heybeleri mühürleniyor. Polen taşıyan bir hamal gibiyim, yoruldukça dinçleşen.
