Ekinoks İçin Tevriye

Geçmiş gün döngülerinde uzak uzak el sallayan kışın,
bu yıl özlemle yaklaşarak kucaklaşmasına selam olsun.
Selamı paragraflar dolduracak nice taneleriyle birlikte,
iri heybelerini sırtına almış da bembeyaz gelişine...

Uzun zamanların en güzel gözlü ekinoksu,
Kış uykusu bekçiliğimin ateş taban izlerime yaklaşırken
Yeniden kavuşmanın buz nakış izlerini coşkuyla bırakıyor.

Şubat'ışları güneşlerin eşliğinde ağlamasını tutmuş bulutlar,
derin dondurucuda gizlediği yaşlarını kristallerce sökün ediyor.
Gözlerinin üstünden şekillenen mevsimlerin senfonik şiirleri
Efsanevi tanelerini esintilerin üzerine ağır ağır serişine...

Tomurcuksuz dallardaki akislerde telli tambur tınıları,
Tipi olmaya çiçeği tohumda rüzgarların yaladığı kovuklarda
kemane seslerinden çoğalan içkin sololar tomurcuklanıyor.

Birbirine değmeksizin süzülen bu büyük arpej deryasına
yeraltındaki nabızlarla, rüzgarın atak davulcuları eşlik ediyor.
Gölgeler kutuplarda eşitlenirken, duran zamanın kazandığı anlamla,
İç ısıtan sololar dayanıyor, sıcak selamını emanet edişine...

Merdümgiriz Ağaçları

 Bakıyorum ki patikaların sona erdiği uzaklıklardan toplumcu şairlerin dudak büküşleri yankılanıyor zaman zaman. Bireyci şairliğe olan kızgın suratlarında karmaşık kafiyeler okunuyor. Daha önce birçok uyaklı uyaksız cümlelerle ifade etmemin yetersiz olduğunu, bana seslenişlerinden anlıyorum. Uçuşan yapraklar, yaprakların koleksiyonu, minör gamlar, major sololar ya da pentatonik çıkışlarım ve daha da koyulaşan merdümgirizliğin kuytularına kaçışlarımın yetersiz kaldığı belli. Adımlarımı daha da hızlandıracağıma eminim. Böylece bütün bunların birilerini doyurmak için değil, uçuşan soloları dinlemek için aldığım notlardan ibaret olduğu anlaşılması kolaylaşacaktır.

KAR'ahindiba Gölgeleri

Kış uykusunun, kurguladığı gibi gerçekleşmesine çok sevindi sonbahar.
Büyük kucaklaşmalarla, uçuşan yaprak sololarıyla yolcu etmiştim kendisini.
Bu sezgi, ağaçların dizlerinde bıraktığı yakın hatıralarından hala okunabilir.
Şimdi ondan kalan kahverengi kuytulara beyaz perdelerin nazikçe inişini izliyorum.
Şubat'ışlarıyla güneşin koyu bulutların arkasına saklandığı günlerin muhteşem solosuna kapılıyorum,
bu şarkının, "dinlerken içinde salınmak" dışında tarifi var mıdır?
Kar kristalleri taşıyan dandelyonları izlemenin içedönük kıvancıyla,
Erken fotonlara yanılmış bahar tomurcukları, güneş yerine buzla öpüşürken
Bu nazik ve muazzam lütuf deryasının içinde iz bırakmaya çekiniyor adımlarım.
Doğuşundan hemen sonra olgunlaşan kar tanelerinin rüzgarsız bir şekilde yere inişinin sessizliği ve gizlediği, özlenen derin solosunu dinlemek üzere,
nicedir yeryüzünden, durağanlığın kayalarından olma yastığa yaslamışım başımı. 
Solmuş imgeleri çiçeklendiren bu buz taban yollarımda uçuşan soloların,
ateş taban hatıraya uzanıyor gölgeleri. ► https://serdivence.blogspot.com/2023/05/dandelion-golgeleri.html

Bûselik Yapraklar

Kütük cenazelerine çiçek bırakmanın sessizliğidir; soloları derinden gelir.
Kıpırtısız bir yürüyüşü seçercesine hafif adımlarla ilerlemek gerekiyor.
Bir süre öylece kalakalmışlığın içindeyken yeni patikalar oluşuyor,
Patikalar bir mısra ya da bir porte gibi kollara ayrılsa da bu bir şiir değil;

Ne pastoral senfonidir şu an, ne senfonik şiir..,
büyüsüz gerçekliğin sarsıntısı...

Bir toplu katliamın bilgisidir ki köklerden atan nabızlarla dallara ulaşıyor,
Uzaklarda tırtıklı kenarların sürtünme seslerinin ürkünçlüğü,
Kadim tomurcukları bile küstüm çiçeklerine dönüştürme çabası içinde
Açılan çalılardan yürümenin yabancısı olmadan korkmuş ağaçlara uğruyorum
Tir tir titreyen kollarından küskün meyveler erken kütle çekimine kapılıyor
Puslu görüntülerde belirginleşen gövdelerin tuttuğu bu yas, çok uzun sürecek.
Yazdan kalma çalıların içlerine saklanan hikayelerini şimdi daha net anlıyorum
Beklenen poyrazların nabzı düşmüş, halsiz bir şekilde yamaçlara serilmiş
Dallarda gölgeler büyüten bulutlar varsa, akustik üfleyişlerin sesleri yakındır

Bûselik yapraklarda seyrek yağmurların öpüşlerinin izleri buharlaşıyor.

Milyar yıla bakmak...

Jurgen'in davullarını ter içinde yukarıya çıkardık ve o günün sabahı güneş bir başka güzel doğdu. 
Şöyle: ►◄►◄

Andaman Takvimi

Derinlere ilerleyen her patikasından yeni şarkılar doğan yollardan yazıyorum,
Bütün notlarıma rüzgarların yaprak koleksiyonundan pullar yapıştırılmıştır.
Kendime gönderdiğim zarfsız mektupların çoğalan adreslerine uğruyorum
Ne kadar derdest etsem de bitiremeyeceğim, bitmesini de hiç istemediğim
Görüntü ve seslerinden doğan hislerin titreştirdiği soloların tasnif günlüğü.

Yavaşlayıp uzandığım yamaçlarda yeşil koyunlarını salmış maki çobanı,
Yürümeyi sürdürdükçe dizlerime kadar desenler çizen günberi dövmecisidir.
Bütün bu ilerleyişin kendi içinde mısraya namzet hece adımları da vardır
Hikayesindeki kısa uçuşlu karga sürülerinin gölgeleri; noktalama işaretleridir.
Her adımın sezgisi, kendini anlatan manzumeler için dönen lirik değirmen.

Yol boyunca harlı günlere direnmiş tek tük mor sümbüller, alaca dağları süslüyor.
Salınan kıyafetine ağaçların gölgesiyle şekillenen mevsimlerin esintisi eklenmiştir.
Bütün geçitler ve çalıların biçimlendirdiği patikalar, kullanılmamış imgeleri saklar
Adım sesi mi? Nabız mı? Arpejler doğuran haritalanmamış uzayan ince yollardır
Koşuşun ivmesi başından sonuna rüzgar tınıları doğaçlayan bir Aborijin borusu.

Dökülmüş yapraklarla serden geçen dost kervanını beraberce seyre koyuluyoruz
Görebildiklerimizin bir kısmını yazabiliyorum, bakarak okuması çok daha derindir.
Kendi sonundan başka notalarla yeniden başlayan esinti notlarımla karşılaşıyorum,
Muazzam salınımlarla yaprak yaprak, desen desen, ağır ağır devam ediyor geçişleri
Kendini seyreyleyen görüntüleri, sesleri, hisleri şed makamların Andaman takvimi.

Duygular arası nabız notları

Death in Spring - Mondo Drag
I am Sea - Claw Boys Claw
Dounia - Rokia Traore
The River People - The Walkaouts
Somebody To Love - Grace Slick, The Great Society
Prison Song - Graham Nash
To The Forces - Hindi Zahra
Tarhatazed - Mdou Moctar
1000 Mirrors - Asian Dub Foundation
Pin A Rose on Me - Chuck Prophet
Astralplane - Blues Pills
Crossroad - Calvin Russell
As I Went out One Morning - Mira Billoute
Keep Going - Bozoo Bajou, Tony Joe White
Theory of Ghost - Piano Magic
Somebody Gotta Make A Move - Sonny Landreth
Space Camel - Ouzo Bazooka
I Try - The Bluesbones
Lon Forgotten Track - Thprbjorn Risager & The Black Tornado
Nothing in My Heart - John Hiatt
Plea From The Soul - Phafner
Supernatural - Vic Chesnutt
Longest Day - Soulsavers
Violence of the World - Midnight Choir
My Love is So - Calvin Russell
Emrah - Cem Karaca

Şiirde ışık, gölge ve perspektif

Şiir görünümündeki dizelerdeki hikayenin bu kısmı uzun bir galeridir.
Gezmekle tükenmez koridorları en çok dinlendiğim kuytulara uzanır.
İşte topladığım kırık dökük soloları en çok dinlediğim yerler buradadır.
Palas pandıras ve süklüm püklüm ziyaretim tenhalığını hiç bozmadı.

Dallarda tek tük ve yerlerde üst üste yığılmış kompozisyonlar görülür.
Bütün sanat akımlarının fırça darbeleri, çalakalem kara kalemleri...
Milyonlarca yaprak, kuruyan çerçeveler halinde ışığı yorumlamaktadır;
Çala kürek toprağa düşen gölgelerde iç burkan armoniler biçimlendi.

Yolu biçimlendiren zemin şaheserlerinin hemzemin ziyaretçileri vardır,
Durup kıpırtıları dinlenebilir; onlar kısa süreli şarkıların içli sololarıdır.
Gövdelerin, dalların, yaprakların kendine özgü kafiyeleri de vardır,
Hepsini görmek mümkün değil ama sezinlemesi bile levitasyon üretti.

Dere yataklarının görünen uçları, içedönük göreliliğin olay ufkudur.
Her şey kayıp giden fotonların yaprak ve akıntı yolculuğuna katılır.
Şu havada asılı kalmış transparan tuvallerin üzerinde titreşenlere bak!
O natürmort şarkılar kendi renginden oktavlanan soloları seslendirdi.

Yol boyu bazı şarkıların derinliğini duyarım, başkalaşımın fısıltılarıdır.
Her yaprak bir eskizdir, rengi değiştikçe çerçevelenen eserlere dönüşür.
Dokunsan dağılacak kırılganlıkta kelebek kanadı tozundan bahçelerdir
İçlere ilerleyen patikaları, karmaşık bir şiirin sonbahar kokularını yaydı.

Pastoral fırçalardan oluşmuş bir batonun eşliğinde yapraklar ve yıldızlar.
Yerde yıllanan kahverengi sanatlar, zamanlarca sürecek yollara çatallanır.
Her defa birinden geçerim, çağrışımların gerçeğe dönüşü, zamanı yavaşlatır.
Derinlerde atan bir nabız gibi duyduğum tüm hisler içkin sololara dönüştü.

Bülbüller için dut doz aşımı

Tek kişilik bir cenaze alayı halinde geçiyorum.

Titreyen gölgem, yaşayan mezarlık ağaçlarından öyle görünüyor.

Hiç kimsenin ziyaret çiçeklerini beklemeyen
yere serilmiş gövdelerin yanından geçerken...

Birkaç mevsime sığdırılmış, geniş gölgeli, tanelerce çoğalmış,

çoğaldıkça gölgesine nice şarkıların sololarını biriktirmiş
hoş kokulu sıcak bir dostluğun kırık dökük hikayesinin içindeyim.

İlerledikçe merdümgiriz kuytulara doğru giden bu yollarımda,
durup gölgesinde dinlendiğim, nice soloları tasnif ettiğim, 
üzerine tırmanıp kollarına uzandığım bu kadim gövdelerin 

devrik cümleli hikayesindeki bu satırlar; artık asosyal vahalarıma çakılan mezar taşları oluyor.

Tek kişilik bir cenaze topluluğu olarak duruyorum.

Bu devrilmiş dut dostluğunun başında süklüm püklüm kalakalmışım,

üzerimizde sarı ve yeşil soloları esinleyen yapraklardan bir bayrak salınıyor.

Nice karınca kafilelerinin göğe çıkan kervan yolları artık yatay kerteriz.

Bu gövdeler kanatlıların, kınkanatlıların han duvarları oluyor artık...

Yerini, damar yolları bile bulunamayacak gölgesiz yarınlara bırakacak.

Tek kişilik bir mezar ziyaretçisi olarak duruyorum.

Söylemci olarak mırıldanışım, eylemci olarak son dokunuşlarım,

en çok da şarkısını tekrar duyacakmış gibi durup dinleyişimle...

Karşımdan daha hazin bir topluluk geçiş yapıyor.
Titreyen gölgesi hüzne karışan pulsatif seslerle fısıldayan dallardan öyle görünüyor.

Omzunda geçirdiğim zamanlardan geriye kalan, 

toprağını kucaklayan bu dallar göğe sararan mendiller uzatıyor.

Son tomurcuklarında ince ince duyulan şarkısının yarısında sonsuz bir es verilmiş,  

parmak uçlarında arpejlenen rüzgar senfonisinin notaları akıntıya ve rüzgâra karışıyor,

uçuşan solo parçalarını toplayamadan içine karışıyorum, yankıları azalarak uzaklaşıyor.

Bu bahçenin mahzunluğu, sessizliklerini sololarına dahil eden bülbüllerin 

ve kilim desenli örümceklerin terk etmek zorunda kaldığı, 

akord edilmiş ağlarının telleriyle kendi vefatını tasvir ediyor.

Derinlerde bir yerlerde nabzını duymak için bu küskün gövdenin yanına gövdemi seriyorum.

Cinas için ekinoks

Bahar, bugün güneye yola çıkan heybeli bir rüzgar kervanıdır,
Giderken yine de adını som altın olarak salyangoz rotaları izlerinde bırakır.
Geceyle eşitlenen gün, erken akşamların karşısında düğmelerini ilikliyor.
Geçmişten gelen cinaslı notlarım çoğalıyor;
gül ile bülbülün kuzguna şakıdığı notalar
ve yaprak rüzgarlarıyla çevremde savrulan küçük kağıt parçaları
yaklaşan günberiler için mum ışıklarında tasnif edilecek.