Uzun Gölge Dönümü

Ateş taban alınan yolların hikayeleri birbiri ile bağlantılı olsa da tamamlanabilir bir roman olamaz. İçeriğindeki patikaların kenarlarında salınan yaprakların kafiyesi buna uygun değildir çünkü. Yamaçlarına tırmanırken ardımda kalan ayak izlerim nesir görünümlü birkaç satır kelam olsa da, hiyeroglif sembolleriyle ancak tarihlendirebileceğim azimli bir eşek dostluğudur. Bugünün solosu uzundur, eski notlarımdaki üç noktalarımı doldurduğum gündür. En küçük yapraklara en uzun gölgelerin hediye edilişine tanık olmanın tasviridir. Gecenin kısa ceketli saygılı duruşuyla sıcak bir selam edişidir. Yerçekimsiz patikaların yerlerini ağaçlara işaretlediğim kafiyelerden takip ediyorum. 

Ne zaman sayfanın dışına taşan adımlarla ateş taban rotasız yollar çizmeye koşsam kendimi, yılka kelimelerim de peşim sıra bir at sürüsü olarak şekillenir. Üç noktaları kendime sonradan ekleyeceğim şafak çizgileri olarak koyuyorum.

Mührü Nevbahar

"Bahar; ilki ve sonu değişen heybeler yüklenen hırkalı bir eşektir."

Kendini yongalayan bir baharın yağlı boya tuvalinin içinde akıyoruz,

burada cümlelerle tarif edemeyeceğimi biliyorum.

O yüzden melek kanatlarına benzeyen sayısız zerrelerin yağışında gördüğüm imgeleri ve duyduğum soloları buraya kelime karmaşası halinde boca etmekten başka çarem yok.

Üç ay süren gebelik süresinde, göğsünden çiçekler fışkıran bir doğum sancısının hikayesine benzetmek, sadece serüvenin girizgahına epigraf olurdu.

Öyle büyük bir kuvvetin azametinin uç veren kelebek kanadı nezaketi,

erikler, incirler, feromon kervanlarının yolları, gevşemiş sinir haritasını detaylandırıyor.

Güneşin uzanan fotonlarına kar kristali silüetler düşüren bir bahar ki;

sonradan anlatılsa, şimdiki gibi beceriksizce tasvirlenecek bir gergeftir.
Aynı açılardan yaklaşan güneş, milyonlarca anlamıyla gölgeler edinirken yonga yonga ilerliyorum, ne bulursam iştahla uzun seyrine dalıyorum. Rüzgarlar, tuvalin üzerinde bütün sanat akımlarının fırçalarını uçuşturuyor. Derinlerde atan nabzın sesi, dallarda ince ince zonklayan zarif görüntülere dönüşüyor.
Yol boyunca kar kristallerin izleriyle bezeli mor sümbüllü alaca dağların patikalarında, bütün canlıların heybeleri mühürleniyor. Polen taşıyan bir hamal gibiyim, yoruldukça dinçleşen.

Mührü Karbahar

Kelimeleri pastoraldir, beklentileri yelpazelendirir.
Yer seviyesinde bir mağarada icra edilen yaylı tambur seslerinin
çıkıştaki çimenleri kırpıştırarak aralarında dolaşmasına benzer...

Sesi hoş kokuludur, gölgeler alegorisi için akla yeni fikirler getirir.
Bakınca içinden fışkıran tomurcuklarıyla, bütün mevsimlerin
ağır ağır kürsüsüne çıkarak konuya bahardan başlamasına benzer.

Derinlerine dalarken durup dinlenilen yerleri mektuplandırır,
Zihin patikalarında ilerlerken duyulan yapraklı soloların
pentatonik doğaçlamalarla renklerin isimlerini öğretmesine benzer.

Yelpazesi içedönüktür, esintisi güzel haberlerini hissettirir.
Küçük zerresinden büyük bulutlarına kadar savrulan notalarının
coşkun girişi; sonunu, muhsin sonu; yeni coşkusunu bestelemesine benzer.

Mührü Kar

Küçük beyaz mutlu heceler şeklinde uçuşan taneler
kar damgalı mektuplar halinde üzerimize süzülürken...

Ekinoks İçin Tevriye

Geçmiş gün döngülerinde uzak uzak el sallayan kışın,
bu yıl özlemle yaklaşarak kucaklaşmasına selam olsun.
Selamı paragraflar dolduracak nice taneleriyle birlikte,
iri heybelerini sırtına almış da bembeyaz gelişine...

Uzun zamanların en güzel gözlü ekinoksu,
Kış uykusu bekçiliğimin ateş taban izlerime yaklaşırken
Yeniden kavuşmanın buz nakış izlerini coşkuyla bırakıyor.

Şubat'ışları güneşlerin eşliğinde ağlamasını tutmuş bulutlar,
derin dondurucuda gizlediği yaşlarını kristallerce sökün ediyor.
Gözlerinin üstünden şekillenen mevsimlerin senfonik şiirleri
Efsanevi tanelerini esintilerin üzerine ağır ağır serişine...

Tomurcuksuz dallardaki akislerde telli tambur tınıları,
Tipi olmaya çiçeği tohumda rüzgarların yaladığı kovuklarda
kemane seslerinden çoğalan içkin sololar tomurcuklanıyor.

Birbirine değmeksizin süzülen bu büyük arpej deryasına
yeraltındaki nabızlarla, rüzgarın atak davulcuları eşlik ediyor.
Gölgeler kutuplarda eşitlenirken, duran zamanın kazandığı anlamla,
İç ısıtan sololar dayanıyor, sıcak selamını emanet edişine...

Merdümgiriz Ağaçları

 Bakıyorum ki patikaların sona erdiği uzaklıklardan toplumcu şairlerin dudak büküşleri yankılanıyor zaman zaman. Bireyci şairliğe olan kızgın suratlarında karmaşık kafiyeler okunuyor. Daha önce birçok uyaklı uyaksız cümlelerle ifade etmemin yetersiz olduğunu, bana seslenişlerinden anlıyorum. Uçuşan yapraklar, yaprakların koleksiyonu, minör gamlar, major sololar ya da pentatonik çıkışlarım ve daha da koyulaşan merdümgirizliğin kuytularına kaçışlarımın yetersiz kaldığı belli. Adımlarımı daha da hızlandıracağıma eminim. Böylece bütün bunların birilerini doyurmak için değil, uçuşan soloları dinlemek için aldığım notlardan ibaret olduğu anlaşılması kolaylaşacaktır.

KAR'ahindiba Gölgeleri

Kış uykusunun, kurguladığı gibi gerçekleşmesine çok sevindi sonbahar.
Büyük kucaklaşmalarla, uçuşan yaprak sololarıyla yolcu etmiştim kendisini.
Bu sezgi, ağaçların dizlerinde bıraktığı yakın hatıralarından hala okunabilir.
Şimdi ondan kalan kahverengi kuytulara beyaz perdelerin nazikçe inişini izliyorum.
Şubat'ışlarıyla güneşin koyu bulutların arkasına saklandığı günlerin muhteşem solosuna kapılıyorum,
bu şarkının, "dinlerken içinde salınmak" dışında tarifi var mıdır?
Kar kristalleri taşıyan dandelyonları izlemenin içedönük kıvancıyla,
Erken fotonlara yanılmış bahar tomurcukları, güneş yerine buzla öpüşürken
Bu nazik ve muazzam lütuf deryasının içinde iz bırakmaya çekiniyor adımlarım.
Doğuşundan hemen sonra olgunlaşan kar tanelerinin rüzgarsız bir şekilde yere inişinin sessizliği ve gizlediği, özlenen derin solosunu dinlemek üzere,
nicedir yeryüzünden, durağanlığın kayalarından olma yastığa yaslamışım başımı. 
Solmuş imgeleri çiçeklendiren bu buz taban yollarımda uçuşan soloların,
ateş taban hatıraya uzanıyor gölgeleri. ► https://serdivence.blogspot.com/2023/05/dandelion-golgeleri.html

Bûselik Yapraklar

Kütük cenazelerine çiçek bırakmanın sessizliğidir; soloları derinden gelir.
Kıpırtısız bir yürüyüşü seçercesine hafif adımlarla ilerlemek gerekiyor.
Bir süre öylece kalakalmışlığın içindeyken yeni patikalar oluşuyor,
Patikalar bir mısra ya da bir porte gibi kollara ayrılsa da bu bir şiir değil;

Ne pastoral senfonidir şu an, ne senfonik şiir..,
büyüsüz gerçekliğin sarsıntısı...

Bir toplu katliamın bilgisidir ki köklerden atan nabızlarla dallara ulaşıyor,
Uzaklarda tırtıklı kenarların sürtünme seslerinin ürkünçlüğü,
Kadim tomurcukları bile küstüm çiçeklerine dönüştürme çabası içinde
Açılan çalılardan yürümenin yabancısı olmadan korkmuş ağaçlara uğruyorum
Tir tir titreyen kollarından küskün meyveler erken kütle çekimine kapılıyor
Puslu görüntülerde belirginleşen gövdelerin tuttuğu bu yas, çok uzun sürecek.
Yazdan kalma çalıların içlerine saklanan hikayelerini şimdi daha net anlıyorum
Beklenen poyrazların nabzı düşmüş, halsiz bir şekilde yamaçlara serilmiş
Dallarda gölgeler büyüten bulutlar varsa, akustik üfleyişlerin sesleri yakındır

Bûselik yapraklarda seyrek yağmurların öpüşlerinin izleri buharlaşıyor.

Milyar yıla bakmak...

Jurgen'in davullarını ter içinde yukarıya çıkardık ve o günün sabahı güneş bir başka güzel doğdu. 
Şöyle: ►◄►◄

Andaman Takvimi

Derinlere ilerleyen her patikasından yeni şarkılar doğan yollardan yazıyorum,
Bütün notlarıma rüzgarların yaprak koleksiyonundan pullar yapıştırılmıştır.
Kendime gönderdiğim zarfsız mektupların çoğalan adreslerine uğruyorum
Ne kadar derdest etsem de bitiremeyeceğim, bitmesini de hiç istemediğim
Görüntü ve seslerinden doğan hislerin titreştirdiği soloların tasnif günlüğü.

Yavaşlayıp uzandığım yamaçlarda yeşil koyunlarını salmış maki çobanı,
Yürümeyi sürdürdükçe dizlerime kadar desenler çizen günberi dövmecisidir.
Bütün bu ilerleyişin kendi içinde mısraya namzet hece adımları da vardır
Hikayesindeki kısa uçuşlu karga sürülerinin gölgeleri; noktalama işaretleridir.
Her adımın sezgisi, kendini anlatan manzumeler için dönen lirik değirmen.

Yol boyunca harlı günlere direnmiş tek tük mor sümbüller, alaca dağları süslüyor.
Salınan kıyafetine ağaçların gölgesiyle şekillenen mevsimlerin esintisi eklenmiştir.
Bütün geçitler ve çalıların biçimlendirdiği patikalar, kullanılmamış imgeleri saklar
Adım sesi mi? Nabız mı? Arpejler doğuran haritalanmamış uzayan ince yollardır
Koşuşun ivmesi başından sonuna rüzgar tınıları doğaçlayan bir Aborijin borusu.

Dökülmüş yapraklarla serden geçen dost kervanını beraberce seyre koyuluyoruz
Görebildiklerimizin bir kısmını yazabiliyorum, bakarak okuması çok daha derindir.
Kendi sonundan başka notalarla yeniden başlayan esinti notlarımla karşılaşıyorum,
Muazzam salınımlarla yaprak yaprak, desen desen, ağır ağır devam ediyor geçişleri
Kendini seyreyleyen görüntüleri, sesleri, hisleri şed makamların Andaman takvimi.