Bakıyorum ki patikaların sona erdiği uzaklıklardan toplumcu şairlerin dudak büküşleri yankılanıyor zaman zaman. Bireyci şairliğe olan kızgın suratlarında karmaşık kafiyeler okunuyor. Daha önce birçok uyaklı uyaksız cümlelerle ifade etmemin yetersiz olduğunu, bana seslenişlerinden anlıyorum. Uçuşan yapraklar, yaprakların koleksiyonu, minör gamlar, major sololar ya da pentatonik çıkışlarım ve daha da koyulaşan merdümgirizliğin kuytularına kaçışlarımın yetersiz kaldığı belli. Adımlarımı daha da hızlandıracağıma eminim. Böylece bütün bunların birilerini doyurmak için değil, uçuşan soloları dinlemek için aldığım notlardan ibaret olduğu anlaşılması kolaylaşacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder