Bûselik Yapraklar

Kütük cenazelerine çiçek bırakmanın sessizliğidir; soloları derinden gelir.
Kıpırtısız bir yürüyüşü seçercesine hafif adımlarla ilerlemek gerekiyor.
Bir süre öylece kalakalmışlığın içindeyken yeni patikalar oluşuyor,
Patikalar bir mısra ya da bir porte gibi kollara ayrılsa da bu bir şiir değil;

Ne pastoral senfonidir şu an, ne senfonik şiir.., büyüsüz gerçekliğin sarsıntısı...

Bir toplu katliamın bilgisidir ki köklerden atan nabızlarla dallara ulaşıyor,
Uzaklarda tırtıklı kenarların sürtünme seslerinin ürkünçlüğü,
Kadim tomurcukları bile küstüm çiçeklerine dönüştürme çabası içinde
Açılan çalılardan yürümenin yabancısı olmadan korkmuş ağaçlara uğruyorum
Tir tir titreyen kollarından küskün meyveler erken kütle çekimine kapılıyor
Puslu görüntülerde belirginleşen gövdelerin tuttuğu bu yas, çok uzun sürecek.
Yazdan kalma çalıların içlerine saklanan hikayelerini şimdi daha net anlıyorum
Beklenen poyrazların nabzı düşmüş, halsiz bir şekilde yamaçlara serilmiş
Dallarda gölgeler büyüten bulutlar varsa, akustik üfleyişlerin sesleri yakındır

Bûselik yapraklarda seyrek yağmurların öpüşlerinin izleri buharlaşıyor.