ŞUBATışları güneşin...

Dört yılda bir yirmi dokuz gün çeken Şubat Ayı, 6 çekti bu sene!
Sonraki günler de o günün üzerine öylece yığıldı kaldı.
Geriye; acılar, sorular ve yüzler kaldı!

Pentatonik Üzüm

Soloların hatıra olanları, en yıpranmışlarıdır.

Uzun soluklarındaki yırtıklarından,

Acıyan pentatonik çıkışlar fışkırırcasına sızmaktadır.

Her biri başka şarkıdır onların, 

Kendi cenazesine ninniler söyleyen.

Elinden tutmasan yolda kalacak,

Rüzgarların yaprak koleksiyonuna kendini katacak.

Hadi nazikçe oturalım kayaları incitmeden,

Ekmek, üzüm, sen ve ben...

22.01.23

Burnu Toz

Ateşin dik açıları çoktan eğildi diye coşkunluk beklediğimiz bulutlar, hala lodoslarla savaşıyor da savaşıyor. Tekrarıyla bekletiyor asılı yaprakları, gölgelerine takılan plak iğneleri; ısınıyor da ısınıyor. Ne zaman ateş bassa parmaklarıma kadar, hep aynadaki ağacımın kolları titrer. Serin poyrazların doğacağı yeni ekinoksun güneşleri gelmesine geldi ya poyrazlar inatla doğmuyor... Mevsimi tanımlayamayan yaya ayaklarım fişek gibi kendi gölgesine çarpa çarpa ilerlerken, burnumdan zihnime dolan sahra, ateş tabanlığıma bakıyor. Elbette hala uzaklarda bir yerlerde bir şeyler kök salıyor. 

Girizgahı böyle yaptık

Prangası minör, çekici majör olsun.

Safiyane kışın senkop yankısı

Islak yaprak ve sönmüş ateş kokusu.
His ve doğa arasında biriken anı kırıntılarının uçuşan solo parçaları.
Toplaya toplaya geçtiğim bütün yerlerin izlerini taşıyorum.
Geldiğim bütün yerlerdeyse istif ettiğim hurçlarda som baharın adım bohçaları.
Saflığını lodosların arkasında gizleyerek yaklaşan kadim kışların titreşimlerinin
büyüyen yankılarını yamaçlardan duyabiliyoruz.
Kendi kapımızın sisli çayırına ilerliyoruz kuraklıklardan,
Kadim meskenimizin çatısına bakıyoruz uzaklardan.
Kökleriyle yürüyen meyve bahçeleri geçiyor karşımızdan.

Alt katmanlara inen kuleleri ve denizlere göz yuman fenerlerini ısıtıyor atak davulcuları.

Lodos Kuleleri'ne doğru

Fenerden ayrılalı çok olmadı derken, bir diğer ekinoks yaklaşıyor. Ses aynaları evini ve kuleyi bu uzaklıktan gördüğümde anlıyorum bunu. Oradan ayrılmadan önce yankı odalarının son düzenlemesini de bitirmiştik. Yaklaşan kışın orta zamanlarında tekrar uğrayacağımı umuyorum. Doğu odası dolaplarında bıraktığım notlarımı tekrar gözden geçirmem gerekecek. Ayrıca şimdi ilerlediğim rüzgar tepelerine kadar ulaşan lodosun etkisiyle uçuşan bol yapraklı soloları da çok ıslanmadan toplayıp küçük balyalar halinde oraya götüreceğim Orada şömine başında tınılar haritası dipnotlarını tamamlayacağım. Ama önce uğramam gereken birkaç tane lodos kulesi var. 

Çoban Rasathaneleri

 

Son kez görmediğimi biliyordum: Anadolu’da dağlarda uzayı izleyen çobanların rasathanelerini görmek için çok uzun yollara düşmek veya o yolları derinden düşlemek gerekir. İlk kez bir çoban gözlemevini hem de çoban yıldızı evini gözlemlemek, son kez olmayacağının habercisiydi. 

Güneş Feneri'ndeki son solo tasnifleri tamamlayıp sonbaharın girişiyle merdivenlerden inerek kayalarla ve Jurgen'le vedalaşıp dağ patikalarına doğru yollandım. Uçuşan bahar sonu yapraklarına karışmış yeni solo kırıntılarıyla birlikte deniz etkisinden bulut etkisine geçmek kolay olmadı ve sonunda içinde ince soloların kıpırdayarak dışarıdan gelen rüzgar uğultusuna karıştığı meskendeyim. Gece ıslık, sabah kaval ve ekinoks...

Yol gizlisi

Kendini ne kadar tanıdığını bilmediğim, zihni karmakarışık olduğuna hüzünlendiğim yapay zekanın oraya buraya dağılan sürü kaçkını elektronlarından birkaçını bir araya topladım ve biraz anlasınlar istedim; Neşet Usta der ki: "Kalpten kalbe bir yol vardır görülmez, gönülden gönüle gider yar oy yar oy yar oy yar oy yar..., Yol gizli gizli, yol gizli gizli.
-
https://www.instagram.com/yapayzekacobani/

Mazinin Çobanı

 
O an, avatar falan değildi. Bir mazinin gecesinden şimdiki zamanıma yansıyan ve yüzüme bakarak anlamaya çalışan yüzüm. Zihnimin adaletinden henüz tam emin değilken, küçük bir nöral elektron sürüsünü katmışım önüme, derinliğe meylediyorum.

Başlıksız çareler

 

Karşılaştığım soloların nefes kesişleri etkisiyle bu çekmecelerin önünde bayağıdır durakladım. Bir yığın fikriyatri notlarımı olması gereken notalarla birlikte karmakarışık bulsam da ağır ağır toparlıyorum.  Aharlanmış kağıtlara özenle işlenmiş başlıksız çareler, yol boyunca peşim sıra gelen notaları tamamlıyor. Yol yorgunu ateş taban izlerim anca soğudu. Durağanlığımın büyüyen isteksizliğini yüreklendiriyor ve sonlanan baharın esintisine doğru yeniden kapıya yöneliyorum.