Pulsatif tınılar

Buraya gelmeden ve şu çantama tıkıştırdığım soloları baş aşağı dökmeden hemen önce. Yolda karşılaştığım kendi kendini yırtan şu pulsatif tınıların odyo-fotoğrafını çekebilmeyi başarmışım, sadece bir kare. Ama bu sanırım yeterli. Durmaksızın kendini yırtıklara ayırmasına rağmen, kulak verince verilen kulağın kıvrımlarının kılcal damarlarında zonkladığını hissetmemek mümkün değil. Tanımlamaya gerek yok, onlar sadece tasnif için gerekli. Duygular arası hüzün heyelanının talimi için sadece duymak yeterli. Çünkü bazı şeyler ne topraktır ne de ateş. Bazı şeyler sadece histir. Öyle değil mi özgün gören?

Birkaç dakikada milyarlarca yıl

Ve her şeyin mikro sololar halinde paramparça kıyılara vurduğu yere geldim. Bütün zamanların kayalaşmış eskileriyle çarpışarak milyarlarca parçaya dağıldığı denizin uğultulu sessizliğine yığılan soloların yankı denizlerine. Suların derinliğinde alevlenerek sürtüne sürtüne yeniden doğuşların sancılarını gizleyerek. Muazzam doğuşlarının şafak kızıllığına kafa tutacak olan o son batışa doğru...