Adım Bohçaları

Bu yazın vefası kalan dinmeyen rüzgar, küçük adımlarla bizi veda etmeden gittiğimiz, elbet döneceğimizi düşlediğimiz kıyımıza doğru ittiriyor. Yaklaşan hikayelerimize ışık tutmaya başlamış bir deniz fenerine dönüşen gölgemizin o vedadaki isteksizliğinin zaferini görüyoruz uzaklardan.

Çayırlara iliştirdik

Altı telli direkler boyunca ilerleye ilerleye buraya kadar geldik, nice yıllarını alkışladık ve dün dinlenmeye çekildiğimiz yerden başlayan bu şarkıya evrildik; sololarını çayırlara iliştirdik. Oh de!

Soloya dahil notların bir kısmı

Kaldığım yeri devam filmi çeker gibi şuraya mıhlarcasına hiyeroglif şekillerle kazıyacak haldeydim onu gördüğümde! Kadath'ı görmeden göçenlerin izlerine bakarken, paramparça olmuş kağıt parçalarına sıyrılmış hüzün heyelanlarının izlerini görmekten yorgun, giderken gölgesi isteksiz, duruşunda tını vardı ama incinişinin solosu yoktu! 

Taç yapraklar uçuşurken...

 
Altı telli direkler boyunca uzaklaşmayı adımlıyoruz sonunda. Adımladıkça solosu yazılacak dışbükey bir şarkının aklımızı bulandıran kederiyle güneşi denizlere, ateşi sulara...

Parıldayan anısına...

 

Geçmiş olsun...

 Geçmiş olsun Mossa! Hayat devam...

Baktık baktık baktık...

Moving on •  Photo Art ► @daniel_serva ► https://www.instagram.com/daniel_serva/ 

İri sololar...

Uçuşan soloları sağa sola savrulup gitmeden önce canhıraş bir şekilde heybeme tıkıştırırken, artık ayyuka çıkan şu seslere de çantamda yer açabilmiştim. Kenarları hafif ıslandı ama bak şöyle çıkarıp masada biraz kurutalım kendine gelecek, bizi de kendimize getirecektir. Ben minörleri aldım, ışıklar sende. 

"Duygular Arası Geleneksel Sessizlik Haftası"

Herkes yerini aldı. Kalakalışların sessizliklerine öncelik verdim. Onları bu yerleşme sürecinde ayakta bekletemezdim. Sunabildiğim en konforlu en içbükey durağanlık koltuklarındalar artık. Vedalaşamadan kaybolmaların ardında kalan düşüncelerin sessizlikleri ile vedalaşmanın ardından baş veren, taşları çatlatırcasına büyüyen o buruşuk çiçeğin sessizliği de buradalar. Diğerinin gidişinin ardından bakakalış sessizliği de hemen yanında yerini aldı; öyle nazikti ki yerleşmesi. Akıp giden zamanın içinde kendisini de nereye götürdüğünü hüzünle hisseden düşüncelerin derin sessizlikleriyle, yanında sevdiği ve sıcaklığında buluşan bakışların ardında yeşeren bahçelerin dingin sessizleri de yine yan yana teşrif ettiler ki onlar en erken gelenlerdi, sağ olsunlar. 

Peter Green - Apostle
Japhlet Bire Atlas - Comptine D'un Autre Ete: L'apres Midi
Mark Lanegan - One Way Street
Trevor Green - The Must Be the Place
Husky Rescue - New Light Tomorrow
Hedonutopia - Çöl
Rival Sons - Destination On Course
To Leave - Shamrain
Geoffrey Oryema - The River
Sathya & Liliana - Gayatri Mantra
Hope Sandoval - Liquid Lady
Israel Nash - Rain Plans

Kibiriti de suyu da...

En küçük yolculuklara bile değil, kıpırtılarına bile aynı şekilde kriz denildi. Anlatmayı çoktan bırakmışlığına da birkaç tanım eklediler. Döke saça yürüttüğün kelimelerini de o sahtekar şefkatleriyle derdest edip koltuk altına iliştirdiler. Uzaktan koltuklarının kabardığını söylediler, doğru değildi. Duyurabildiğin duruşlarına çözümler sunduklarını iddia ettiklerinde, sen sorunun, üzerinde bir yerde ya da sağında solunda dışarıdan bulaşmış bir lekede olacağını düşünürken çözümler hazırdı: alt başlıkları bile olmayan birkaç cümle... Boğazlarına kadar gömüldükleri günlük konuşma parçalarının cilalı dünyalarından gelen seslerle kendilerince büyük anlamları muştuluyorlardı. Sığ karmaşalarında boğuladursunlar, biz çok yol aldık, izimizi kaybettirmişiz ya rahatımız ondan. Uzaktan teğet geçiyorlar giryezar manzaralarımıza dokunmadan. Kibrit suyunu dibine kadar boşalttık son kalan duvarlarından. Sanki tınısı geliyor artık içedönük sahillerin. Gölgemizin ayak dirediği yerlere el sallıyoruz daha yakından.