Adresim tarifsizdir; ölüp dirilmeye mahcubiyetle boyun eğen yeşilliklerin örttüğü entropinin nakışladığı konumlardan biridir.
Dirayetli duruşum, gören için göz alıcıdır; derinlere saldığım nabız köklerimden gelir. Akşam ışıklarında uzayan gölgemin cılız inceliği bir dinlenme terası sağlayamaz ancak; karıncaların kervan yollarını, salyangozların ayna izlerini ve küçük kuşların kısa cümleler kuran izdüşümlerini serinleten kişilikli bir silüettir.
Bazı kollarımın köşe başları, kuytularına yelpazeler kuran örümceklere meskendir; "nasıl ki, nicedir kimsenin uğramadığı terk edilmiş bir bodrumda, büyük, boş bir küpün karanlık kasnağındaki örümcek" kadar derin anlamlar nakışlanmaktadır.
Pastoral bir fırça izi olmanın elverişli bir delili, uzun bir yaşama kök tutmanın mektuplaşan görüntüsüyüm: Her mevsim ölüp dirilen yapraklarıma düşülen notlarla ontolojik hikâyemin girişi gelişmektedir.
Ben, bu yamaçta su içmeye eğilmiş bir yük eşeğinin omurgası gibiyim, ağırlığa direnen, yokuşlara çapraz mısralar düşüren müzik kulağı tüylerimde titreşen seslerin dinginiyim: Her yaz yüklendiğim meyveler renkten renge çalmış bir şekilde, gölgeme tutunamayan taşlarla birlikte aşağılara yuvarlanırken fizik kanunlarını menzumeleştirir.
Pastoral bir fırça izi olmanın elverişli bir delili, uzun bir yaşama kök tutmanın mektuplaşan görüntüsüyüm: Her mevsim ölüp dirilen yapraklarıma düşülen notlarla ontolojik hikâyemin girişi gelişmektedir.
Ben, bu yamaçta su içmeye eğilmiş bir yük eşeğinin omurgası gibiyim, ağırlığa direnen, yokuşlara çapraz mısralar düşüren müzik kulağı tüylerimde titreşen seslerin dinginiyim: Her yaz yüklendiğim meyveler renkten renge çalmış bir şekilde, gölgeme tutunamayan taşlarla birlikte aşağılara yuvarlanırken fizik kanunlarını menzumeleştirir.
Elbette her nebat gibi kendime özgü sesim de var; fısıltılardan flütsü tınılara büyüyen; çoğunlukla hafif bir esinti ya da sulu sepkenler beklerken arpejlenerek çoğalır. Dağılıyormuş gibi duyulan notalar sololarıma dahildir.
Her mevsim içimde başkalaşmasına tanık olarak beklettiğim şarkıların doğacak sololarını ben bile kestiremem; krizalit notalardır, armoni kozaları, derinlerde davul atakları gibi nabız atan sürgünler...
Tüm yapraklarım ve yapraksız kılcallarım, esinti bekleyen minör gamlarla sentezlenmektedir.
O bekleyiş ki; solosuna başlamak üzere son hazırlıklarını yapan rüzgâr flütü virtüözlerinin bekleyişi gibidir.
O bekleyiş ki; dünyayı içine çekercesine derin soluk alırken, parmakları, doğacak notaların ön sessizliklerine dokunuyor gibidir.
Bana ulaşan bir yol yok gibi görünür, ilk ekinokstan sonra boy atan ve ardından sarı saçlarını titreten çayırlarla çevriliyimdir, böğürtlenlerin bedenine mürekkep çekilmiş dolma kalem uçları eşlik eder.
Zaman zaman gizli patikalar oluşur; yağmurun gelişiyle nazik lütufların suyun ağırlığını değdirdiği başakların mahcubiyetle eğildiği dar ve belli belirsiz yollardır.
Bir hipotenüs patikasıdır evim, bu dik yamaca yuvarlanan kafiyeler dökerim, bazıları çayırın saçlarında mısralara dönüşürken, bazıları kendi solosunun zembereği olarak şekillenir.
Hiç ayak izi yoktur etrafımda, onun izlerinden başka. O izler ki, şekillenen manzumelerin hecelerine basmaktan çekinen adımlarla bana yaklaşan küçük mühür lekeleri gibidir.
Demem şudur ki:
Her mevsim içimde başkalaşmasına tanık olarak beklettiğim şarkıların doğacak sololarını ben bile kestiremem; krizalit notalardır, armoni kozaları, derinlerde davul atakları gibi nabız atan sürgünler...
Tüm yapraklarım ve yapraksız kılcallarım, esinti bekleyen minör gamlarla sentezlenmektedir.
O bekleyiş ki; solosuna başlamak üzere son hazırlıklarını yapan rüzgâr flütü virtüözlerinin bekleyişi gibidir.
O bekleyiş ki; dünyayı içine çekercesine derin soluk alırken, parmakları, doğacak notaların ön sessizliklerine dokunuyor gibidir.
Bana ulaşan bir yol yok gibi görünür, ilk ekinokstan sonra boy atan ve ardından sarı saçlarını titreten çayırlarla çevriliyimdir, böğürtlenlerin bedenine mürekkep çekilmiş dolma kalem uçları eşlik eder.
Zaman zaman gizli patikalar oluşur; yağmurun gelişiyle nazik lütufların suyun ağırlığını değdirdiği başakların mahcubiyetle eğildiği dar ve belli belirsiz yollardır.
Bir hipotenüs patikasıdır evim, bu dik yamaca yuvarlanan kafiyeler dökerim, bazıları çayırın saçlarında mısralara dönüşürken, bazıları kendi solosunun zembereği olarak şekillenir.
Hiç ayak izi yoktur etrafımda, onun izlerinden başka. O izler ki, şekillenen manzumelerin hecelerine basmaktan çekinen adımlarla bana yaklaşan küçük mühür lekeleri gibidir.
Demem şudur ki:
