Dedi ki:
İçimde büyük üzgün birisi var; kocamanlığı hüznünden.
Uzaktan bakıldığında salıncakta sallanmadan oturup kalmış bir çocuk gibi görünür, elleriyle zincirlere sıkıca tutunmuş... Daha uzaktan bakıldığında ise küçülmeyen bir görüntüsü olduğu fark edilir. Sandalyesinde oturur gibi görünür bu ihtiyar, durmadan yıkılan ağaçlarını tekrar diktiği küçük bahçesinin kenarında duran... Son nefesi geldiğinde kimseye yük olmamak için önceden kendi mezarını kazmak ister ama içindeki çocuk görecek diye bir türlü buna cesaret edemez.
Rüzgar biraz dinse hemen közü sönecek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder