Koşa koşa kaçarken süklüm püklüm göründüğümü belirleyen gözlerin hiç usanmasın. Ben göremesem de bileyim; senin bir yerlerden bakışlarını düğümlediğini. Bu çöl, dizlerinde dursun senin; kum fırtınaları silmeden ayak izlerimi gergefinde nakışladığın... Biz ördük bu çölü uzak sınırları sularla çevrili, daha da derinlerine kaçmak için nice oldu, ömrümüzün taç yapraklarını sereli. Şimdi yalnız bir gölgeymiş gibi görünüşüm sana değil! Çekilmişsem uzaklığına ve küçülen bir nokta gibiysem de, ıssız esintili yamacındayım, halimden belli! Eklem bacaklı dertlerimle hemhalsem de bir çöl ağacı gibi dirençle uzandığımı gören gözlerin bu rüyadan uyanmasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder