Binekte ve yaya yolcuların güneşte titreyen uzak kıpırtıları, yuvarlanan çakıl taşları olarak not edilmişti; hatırlamamak mümkün değil. Yuvarlanışlarında yanıp sönerek parıldayan kenarları kıymetliydi. Birbirine değmeyen arpejler halinde dökülüyor hala ayaklarımın dibine. Rüzgarların yaprak koleksiyonu.. Soloları toplamaya devam, hiç bitmesin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder