Safiyane Kışın Senkop Yankısının Yankısıhttps://serdivence.blogspot.com/2022/12/safiyane-ksn-senkop-yanks.html
Yaprakların uçuşmasına çizdiği geometrileri izlerken, dönenceleriyle yaklaşarak kulağa eğilip susuyormuş gibi görünen bulutlarla o büyük uğultulu solosuna başladığında içedönük bir inisiyatifler galerisidir; iç içe geçirilmiş çerçevesiz tablolarında biçimlenen natürmort görüntülerindeki izlenimciliğin fırça izlerine gizlenen durağanlığıyla zamanı anlatır.
Bahar; ilki ve sonu değişen heybeler yüklenen hırkalı bir eşektir. Kıştan kalma tomurcukları yüklendiği bohçalardan filizler fışkırarak cemre yollarına düşerken “ilk” olur adı. Yazdan kalma çıldırmış yaprakları istif istif sırtlanarak sarışın patikalar çizdiği rüzgarlı yollardaki toynak izlerine notalar düşürürken ise son. Kulakları rüzgara dikilmiş, uzayan gölgelerin azimli bir kervan öncüsüdür, gözleri anlatır.
Kış uykusunu kurgulayan yaz, taç yapraklarının renkli cümbüşüyle gevşemeye geçerken onu anlatır: Kış, milyonlarca tomurcuğu örtülerinin altındaki bekleme salonlarında emzirirken, içine kapanan yazı da kuytusuna çağıran, nice floradan topladığı tüm kıpırtılarla tüylerini kabartan keseli bir memelidir.
Uzak yüksekliklerde sezilen görüntüsüne dağları sığdırır, yamaçlarına yaz gelse de zirvelerinden aşağı doğru ince ince yayılan beyaz hikayeleri barındırır. Düşlerin tek gerçeklik olduğunu düşünen zihinlere, teorik ressamlara, pratisyen şairlere, uzamsal heykeltıraşlara esindir, duygular arası hüzün dalga boylarının davetkar titreşimlerini anlatır.
Harlı sobanın gözünden duvara yansıyan parlak alevlerin mat gölgeler haline dönüşen çıtırtılı kıpırtılarına, üzerindeki demliğin kendine özgü saatinin tıkırtılarının eşlik ettiği kızarmış ekmek kokusu ve hatıralarının aharlanmış kağıtlara not edileceği olası geçmişlerin zihinde çınlayan yankılarıyla da varlığını anlatır: Sadece ona bakan pencere kenarlarında günlüğünü tutan gergefler için sicim kuramları geliştiren bir nakış ambarıdır. Çemberi açılınca, nadir rüyalara örtü olacak senaryosuna başlamadan önce, üzerindeki yoğun buğulardan sökün edip aşağılara doğru irileşerek süzülen duygu heyelanlarının jeneriğiyle başlar. Onların her biri, pervazlarda nakaratlanan notalardan büyüyen ayrı sololardır.
Kendisine açılan her pencere; ıslak yaprak kokusunu uzay ve zamana yayarak sunuşa başlayan, dinleme ve gözlem noktaları sürekli yer değiştiren sesli ve ışıklı bir elementler tablosuna dönüşerek büyüyen, uzun denklemlerini su sızıntıları ve ince dumanlarıyla tasvir eden bir boyut semineridir. Giryezar manzaralarının girizgahındadır.
Kuruyan yaprakların kılcal sololarıyla, olasılıklar senfonisidir, sololarını toplamadan durmaya niyetim yok. Yaprak ve akıntıların yönleriyle, lirik bir topografının içinde yazdan kalma yürüyüşlerin ateş tabanlıktan kalan izlerinin üzerine serin, beyaz hipotenüslü çiçek izleriyle simetrik soneler yazarken, gökyüzüne uzanan çıplak dallarıyla derinlerde zonklayan köklerin nabzını anlata anlata gizlenen bütün patikaların varlığını hissettiren yollara düşmemi usanmadan hatırlatır.
Eski çimenlerin aroma verdiği yağışları anlatan hava
Evrilen çiğler ve kırağılarla gözlere solo çalan su
Doğduğu yüzeyine uzun uykuya yattığı toprak
Eski yolların devinimini taşıyan iç ısıtan ateş
Her biri kendi solosunu macunlayan başka şarkıdır onların, armonik çıkışlarına başlayınca anlatacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder